بررسی رضایت شغلی در پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بیرجند

زمینه و هدف : رضایت شغلی شاخص مهمی در بروز فرسودگی شغلی و یکی از عوامل مهم مؤثر بر کیفیت زندگی پرستاری به شمار می آید و نارضایتی شغلی عامل اساسی در ترک شغل می باشد . پژوهش حاضر به منظور تعیین میزان رضایت شغلی در پرستاران شاغل در بیمارستان های دولتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بیرجند و عوامل مؤثر بر آن انجام شد .   روش تحقیق : در این مطالعه توصیفی – تحلیلی از نوع مقطعی ، 140 نفر از پرستاران شاغل از طریق نمونه گیری سیستماتیک انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند . ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه شاخص رضایت شغلی ( iws ) و نیز پرسشنامه اطلاعات فردی بود . داده ها با استفاده از نرم افزار (5/11) spss و آزمون های آماری آنالیز واریانس درون گروهی ، chi-square و t در سطح معنی داری 05/0 p≤ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند .   یافته ها : بیشترین میزان رضایت در حیطه مربوط به شأن حرفه ای و کمترین میزان رضایت در رابطه با خرده مقیاس میزان درآمد و مقتضیات شغلی و مهمترین عامل مؤثر بر رضایت شغلی از دیدگاه افراد مورد مطالعه ، شأن حرفه ای و بعد تعامل بود . به طور کلی 1/88% افراد مورد مطالعه نسبتاً ناراضی بودند و ارتباطی میان مشخصات فردی و میزان رضایت کلی مشاهده نشد .   نتیجه گیری : یافته ها پژوهش نشان دهنده آن است که گر چه رضایت مطلوب پرستاران در رابطه با ابعاد شأن حرفه ای و تعامل ، سبب باقی ماندن آن ها در شغلشان خواهد شد ، اما این مسأله از لزوم توجه مدیران به مباحث مربوط به میزان درآمد و مزایا و مقتضیات شغلی پرستاران نمی کاهد .